มีกฎหมายฉบับหนึ่งชื่อว่า “พ.ร.บ.ส่งเสริม และพัฒนาเด็กและเยาวชน พ.ศ. 2550” ที่ได้ผ่านการพิจารณาของ “สภานิติบัญญัติแห่งชาติ” ในวาระสองและสามไปแล้ว เหลือเพียงขั้นตอนการบังคับใช้อย่างสมบูรณ์ในอีก 90 วันข้างหน้า เหตุที่ต้องรอไว้ตามเวลาเช่นนี้เพราะต้องการให้กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์และกระทรวงต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้องได้เตรียมระเบียบ ข้อบังคับหรือกฎกระทรวงในการปฏิบัติงานตามกฎหมายให้เรียบร้อยเสียก่อน
 
กฎหมายฉบับนี้ มีสาระที่น่าสนใจมาก ๆ 2 ประการด้วยกัน ดังนี้
 
1.ได้บัญญัติให้กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ จัดให้มีการประชุมสมัชชา  “คนทำงานเพื่อเด็กและเยาวชน” ขึ้นปีละหนึ่งครั้ง หรือเรียกชื่อเก๋ ๆ ตามยุคนิยมว่า เป็นการประชุมวาระแห่งชาติเพื่อเด็กและเยาวชน นั่นเอง ด้วยหวังว่าการประชุมระดับชาติในแต่ละปีนั้น จะได้ทราบทั้งสภาพปัญหาที่เด็กไทยประสบอยู่ ทราบถึงภารกิจที่หน่วยงานต่าง ๆ ดำเนินการขึ้นเพื่อเด็ก ที่สำคัญสุดคือจะได้ร่วมกันกำหนดนโยบายและแผนงานป้องกัน ช่วยเหลือ พัฒนาเด็กและเยาวชนอย่างเป็นระบบและสอดคล้องกับความเป็นจริงให้มากที่สุด
 
2.ได้บัญญัติให้มี “สภาเด็กและเยาวชน” ขึ้นใน 3 ระดับ คือ สภาเด็กและเยาวชนอำเภอ สภาเด็กและเยาวชนแห่งชาติ ทั้งนี้ สภาเด็กและเยาวชนทุกระดับเหล่านี้ ไม่ใช่การแต่งตั้งหรือช่วยอุปโลกน์ขึ้นโดยผู้ใหญ่เหมือนเช่นที่ผ่าน ๆ มา แต่จะมาจากการประชุมของเด็ก ที่จะมาร่วมประชุมคัดเลือกกันเอง โดยเริ่มต้นจากการให้ผู้แทน จากส่วนต่าง ๆ ในอำเภอเลือกกันเองจนได้ผู้แทนจำนวนหนึ่งเป็นสภาเด็กหรือเยาวชนอำเภอ จากนั้นผู้แทนเด็กและเยาวชนอำเภอจะมาประชุมกันเพื่อเลือกให้ได้ผู้แทนจำนวนหนึ่งมาเป็นสภาเด็กและเยาวชนจังหวัด จากนั้นผู้แทนเด็กและเยาวชนจากจังหวัดต่าง ๆ จะมาประชุมกันเพื่อเลือกให้ได้ผู้แทนจำนวนหนึ่งมาเป็นสภาเด็กและเยาวชนแห่งชาติ
 
กฎหมายได้กำหนดต่อไปอีกว่า ในกระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์ จัดให้มีการประชุมสมัชชาสภาเด็กและเยาวชนแห่งชาติขึ้นทุกปี ๆ ละหนึ่งครั้ง ทั้งนี้ด้วยเป้าหมายสำคัญคือ บรรดาผู้นำจากสภาเด็กและเยาวชนทั่วประเทศจะได้มาร่วมกันระดมสมองในการกำหนดนโยบายแผนงาน ตลอดจนมาตรการที่เป็นรูปธรรมในการพัฒนาเด็กและเยาวชน เนื่องเพราะพวกเขามาจากทุกจังหวัดของประเทศย่อมรู้และเข้าใจอย่างลึกซึ้งถึงปัญหาและความต้องการของพวกเขาเอง การระดมความคิดเหล่านี้จะได้นำมาเป็นส่วนหนึ่งสำหรับผู้ใหญ่ที่รับผิดชอบชาติบ้านเมือง ในการนำความคิดทั้งหลายไปประมวลเข้ากับความคิดของผู้ใหญ่ กำหนดออกมาเป็นนโยบายและแผนงานที่เป็นประโยชน์ยิ่งขึ้นต่อไป
 
ครับ....ท้ายสุดของข้อเขียนฉบับนี้ ขอยืนยันว่ากฎหมายฉบับนี้ได้มีผู้แทนของเยาวชนเข้าร่วมอยู่ในคณะกรรมาธิการฯ และบางส่วนได้เข้าร่วมเป็นคณะอนุกรรมาธิการฯ ในการพิจารณารายละเอียด เพื่อนำเสนอสู่ที่ประชุมคณะกรรมาธิการฯ ด้วย จึงไม่แปลกที่กฎหมายฉบับนี้จะตรงกับความต้องการ และยังประโยชน์ต่อเด็กและเยาวชนได้อย่างมากมาย